ಶ್ರೀ ಗುರುಭ್ಯೋ ನಮಃ. ಹರಿ: ಓಂ
ಓಂ ಯುಂಜತೇ ಮನಉತ ಯುಂಜತೇ ಧಿಯೋ ವಿಪ್ರಾಛಿಪ್ರಸ್ಯ ಬೃಹತೋವಿಪಶ್ಚಿತೋ-
ವಿಹೋತ್ರಾದಧೇವಯುನಾವಿದೇಕ ಇನ್ಮಹೀದೇವಸ್ಯ ಸವಿತುಃ ಪರೀಷ್ಟುತೀ ಸ್ವಾಹಾ. ೧ ||
ಇದಂ ವಿಷ್ಣುರ್ವಿಚಕ್ರಮೇ ತ್ರೇಧಾ ನಿದಧೇ ಪದಂ ಸಮೂಢಮಸ್ಯ ಪಾँಸುರೇ ಸ್ವಾಹಾ ॥ 2॥
ಇರಾವತೀ ಧೇನುಮತೀ ಹಿ ಭೂತँಸೂಯಬಸಿನೀಮ ಸರಸಸ್ತೋತ್ರಸಾರಸಂಗ್ರಹಃ ನವೇದಶಸ್ಯಾ ।
ವ್ಯಸ್ಕಬ್ಮ್ನಾರೋದಸೀ ವಿಷ್ಣವೇ ತೇ ದಾಧರ್ಥ ಪೃಥಿವೀಮಭಿತೋ ಮಯೂಖೈಃ ಸ್ವಾಹಾ ॥ 3॥
ವೇದಶ್ರುತೌ ದೇವೇಷ್ವಾಘೋಷತಮ್ಪ್ರಾಚೀಪ್ರೇತಮಧ್ವರಂ ಕಲ್ಪಯನ್ತೀ ಊರ್ಧ್ವಂ ಯಜ್ಞನ್ನಯತಮ್ಮಾ ಜಿಹ್ವರತಮಸ್ವಂ ಗೋಷ್ಟಮಾವದತನ್ದೇವೀದುರ್ಯೇ ತ್ರಾಯುರ್ಮ್ಮಾ ನಿರ್ವಾದಿಷ್ಟಮ್ಪ್ರಜಾಮ್ಮಾ ನಿರ್ವಾದಿಷ್ಟಮತ್ರ ರಮೇಥಾ ಮ್ವರ್ಷ್ಮನ್ಪೃಥಿವ್ಯಾಃ ॥ 4॥
ವಿಷ್ಣೋರ್ನ್ನುಕಂ ವೀರ್ಯ್ಯಾಣಿ ಪ್ರವೋಚಂ ಯಃ ಪಾರ್ಥಿವಾನಿ ವಿಮಮೇ ರಜಾँಸಿ ಯೋ
ಅರಕ ಭಾಯದುತ್ತರँ ಸಧಸ್ಥಂ ಇವಿಚಕ್ರಮಾಣ ಸ್ತ್ರೈಧೋರುಗಾಯೋ ವಿಷ್ಣವೇ ತ್ವಾಂ. 5
ದಿವೋವಾ ವಿಷ್ಣಽ ಉತ ವಾಪೃಥಿವ್ಯಾಮಹೋವಾ ವಿಷ್ಣ ಉರೋರನ್ತರಿಕ್ಷಾತಉಭಾಹಿ ಹಸ್ತಾವಸುನಾ ಪೃಣಸ್ವಾ ಪ್ರಯಚ್ಛದಕ್ಷಿಣಾದೋತಸವ್ಯಾ ವಿಷ್ಣವೇತ್ವಾ ॥ 6॥
ಪ್ರತದ್ವಿಷ್ಣುಃ ಸ್ತವತೇ ವೀರ್ಯ್ಯೇಣ ಮೃಗೋನಭೀಮಃ ಕುಚರೋಗಿರಿಷ್ಟಾಃ ಯಸ್ಯೋರುಷು ತ್ರಿಷು ವಿಕ್ರಮ್ಣೇಷ್ವ ಧಿಕ್ಷಿಯನ್ತಿ ಭುವನಾನಿ ವಿಶ್ವಾ ॥ 7
ವಿಷ್ಣೋರರಾಟಮಸಿ ವಿಷ್ಣೋಃ ಶ್ನಪ್ತ್ರೇಸ್ಥೋ ವಿಷ್ಣೋಃ ಸ್ಯೂರಸಿ ವಿಷ್ಣೋಽರ್ಧುವೋಸಿ ವೈಷ್ಣವಮಸಿ ವಿಷ್ಣವೇ ತ್ವಾ ॥ 8॥
ದೇವಸ್ಯ ತ್ವಾ ಸವಿತುಃ ಪ್ರಸವೇಶ್ವಿನೋರ್ಬಾಹುಭ್ಯಾಂ ಪೂಷ್ಣೋ ಹಸ್ತಾಭ್ಯಾಂ ಆದದೇನಾರ್ಯಸೀದಮಹँ ರಕ್ಷಸಾಂಗ್ರೀವಾ ಅಪಿಕೃನ್ತಾಮಿ ಬೃಹನ್ನಸಿ ಬೃಹದ್ರವಾ ಬೃಹತೀಮೀನ್ಧ್ರಯ ವಾಚಂ ವದ ॥ 9॥
ವಿಷ್ಣೋಃ ಕರ್ಮ್ಯಾಣಿ ಪಶ್ಯತ ಯತೋ ವ್ರತಾನಿ ಪಶ್ಯಸೇ ಇನ್ದ್ರಸ್ಯ ಯುಜ್ಯಸ್ಸಖಾ ॥ 10॥
ತದ್ವಿಷ್ಣೋಃ ಪರಮಂ ಪದँ ಸದಾ ಪಶ್ಯನ್ತಿ ಸೂರಯಃ ದಿವೀವನ್ವಕ್ಷುರಾತತಮ್ ॥ 11॥
ಇತಿ ಶ್ರೀವಿಷ್ಣುಸೂಕ್ತಂ 2 ಸಮಾಪ್ತಮ್ ॥
॥ श्रीविष्णुसूक्तम् २ ॥
ॐ युञ्जते मन उत युञ्जते धियो विप्राछिप्रस्य बृहतोविपश्चितो-विहोत्रादधेवयुनाविदेक इन्महीदेवस्य सवितुः परिष्टुतिः स्वाहा ॥ १॥
इदं विष्णुर्विचक्रमे त्रेधा निदधे पदं समूढमस्य पाँंसुरे स्वाहा ॥ २॥
इरावती धेनुमती हि भूतँं सूयबसिनीम सरसस्तोत्रसारसङ्ग्रहः नवेदशस्या । व्यस्कब्म्नारोदसी विष्णवे ते दाधर्थपृथिवीमभितो मयूखैः स्वाहा ॥ ३॥
वेदश्रुतौ देवेष्वाघोषतम्प्राचीप्रेतमध्वरं कल्पयन्ती
ऊर्ध्वं यज्ञन्नयतम्माजिह्वरतमस्वङ्गोष्टमावदतन्देवी
दुर्ये त्रायुर्म्मा निर्वादिष्टम्प्रजाम्मा निर्वादिष्टमत्ररमेथाम्वर्ष्मन्पृथिव्याः ॥ ४॥
विष्णोर्न्नुकं वीर्य्याणि प्रवोचं यः पार्थिवानि विममे रजाँसि यो अरकभायदुत्तरँ सधस्थं इविचक्रमाणस्स्रेधोरुगायो विष्णवे त्वा ॥ ५॥
दिवोवा विष्णऽ उत वापृथिव्यामहोवा विष्ण उरोरन्तरिक्षात उभाहिहस्तावसुना पृणस्वा प्रयच्छदक्षिणादोतसव्या विष्णवेत्वा ॥ ६॥
प्रतद्विष्णुः स्तवते वीर्य्येण मृगोनभीमः कुचरोगिरिष्टाः
यस्योरुषु त्रिषु विक्रम्णेष्वधिक्षियन्ति भुवनानि विश्वा ॥ ७॥
विष्णोरराटमसि विष्णोः श्नप्त्रेस्थो विष्णोः स्यूरसि विष्णोऽर्धुवोसि वैष्णवमसि विष्णवे त्वा ॥ ८॥
देवस्य त्वा सवितुः प्रसवेश्विनोर्बाहुभ्यां पूष्णो हस्ताभ्यां
आददेनार्यसीदमहँ रक्षसाङ्ग्रीवा अपिकृन्तामि बृहन्नसि
बृहद्रवा बृहतीमीन्ध्रय वाचं वद ॥ ९॥
विष्णोः कर्म्याणि पश्यत यतो व्रतानि पश्यसे इन्द्रस्य युज्यस्सखा ॥ १०॥
तद्विष्णोः परमं पदँ सदा पश्यन्ति सूरयः दिवीवन्वक्षुराततम् ॥ ११॥
ಓಂ ಯುಂಜತೇ ಮನಉತ ಯುಂಜತೇ ಧಿಯೋ ವಿಪ್ರಾಛಿಪ್ರಸ್ಯ ಬೃಹತೋವಿಪಶ್ಚಿತೋ-
ವಿಹೋತ್ರಾದಧೇವಯುನಾವಿದೇಕ ಇನ್ಮಹೀದೇವಸ್ಯ ಸವಿತುಃ ಪರೀಷ್ಟುತೀ ಸ್ವಾಹಾ. ೧ ||
ಇದಂ ವಿಷ್ಣುರ್ವಿಚಕ್ರಮೇ ತ್ರೇಧಾ ನಿದಧೇ ಪದಂ ಸಮೂಢಮಸ್ಯ ಪಾँಸುರೇ ಸ್ವಾಹಾ ॥ 2॥
ಇರಾವತೀ ಧೇನುಮತೀ ಹಿ ಭೂತँಸೂಯಬಸಿನೀಮ ಸರಸಸ್ತೋತ್ರಸಾರಸಂಗ್ರಹಃ ನವೇದಶಸ್ಯಾ ।
ವ್ಯಸ್ಕಬ್ಮ್ನಾರೋದಸೀ ವಿಷ್ಣವೇ ತೇ ದಾಧರ್ಥ ಪೃಥಿವೀಮಭಿತೋ ಮಯೂಖೈಃ ಸ್ವಾಹಾ ॥ 3॥
ವೇದಶ್ರುತೌ ದೇವೇಷ್ವಾಘೋಷತಮ್ಪ್ರಾಚೀಪ್ರೇತಮಧ್ವರಂ ಕಲ್ಪಯನ್ತೀ ಊರ್ಧ್ವಂ ಯಜ್ಞನ್ನಯತಮ್ಮಾ ಜಿಹ್ವರತಮಸ್ವಂ ಗೋಷ್ಟಮಾವದತನ್ದೇವೀದುರ್ಯೇ ತ್ರಾಯುರ್ಮ್ಮಾ ನಿರ್ವಾದಿಷ್ಟಮ್ಪ್ರಜಾಮ್ಮಾ ನಿರ್ವಾದಿಷ್ಟಮತ್ರ ರಮೇಥಾ ಮ್ವರ್ಷ್ಮನ್ಪೃಥಿವ್ಯಾಃ ॥ 4॥
ವಿಷ್ಣೋರ್ನ್ನುಕಂ ವೀರ್ಯ್ಯಾಣಿ ಪ್ರವೋಚಂ ಯಃ ಪಾರ್ಥಿವಾನಿ ವಿಮಮೇ ರಜಾँಸಿ ಯೋ
ಅರಕ ಭಾಯದುತ್ತರँ ಸಧಸ್ಥಂ ಇವಿಚಕ್ರಮಾಣ ಸ್ತ್ರೈಧೋರುಗಾಯೋ ವಿಷ್ಣವೇ ತ್ವಾಂ. 5
ದಿವೋವಾ ವಿಷ್ಣಽ ಉತ ವಾಪೃಥಿವ್ಯಾಮಹೋವಾ ವಿಷ್ಣ ಉರೋರನ್ತರಿಕ್ಷಾತಉಭಾಹಿ ಹಸ್ತಾವಸುನಾ ಪೃಣಸ್ವಾ ಪ್ರಯಚ್ಛದಕ್ಷಿಣಾದೋತಸವ್ಯಾ ವಿಷ್ಣವೇತ್ವಾ ॥ 6॥
ಪ್ರತದ್ವಿಷ್ಣುಃ ಸ್ತವತೇ ವೀರ್ಯ್ಯೇಣ ಮೃಗೋನಭೀಮಃ ಕುಚರೋಗಿರಿಷ್ಟಾಃ ಯಸ್ಯೋರುಷು ತ್ರಿಷು ವಿಕ್ರಮ್ಣೇಷ್ವ ಧಿಕ್ಷಿಯನ್ತಿ ಭುವನಾನಿ ವಿಶ್ವಾ ॥ 7
ವಿಷ್ಣೋರರಾಟಮಸಿ ವಿಷ್ಣೋಃ ಶ್ನಪ್ತ್ರೇಸ್ಥೋ ವಿಷ್ಣೋಃ ಸ್ಯೂರಸಿ ವಿಷ್ಣೋಽರ್ಧುವೋಸಿ ವೈಷ್ಣವಮಸಿ ವಿಷ್ಣವೇ ತ್ವಾ ॥ 8॥
ದೇವಸ್ಯ ತ್ವಾ ಸವಿತುಃ ಪ್ರಸವೇಶ್ವಿನೋರ್ಬಾಹುಭ್ಯಾಂ ಪೂಷ್ಣೋ ಹಸ್ತಾಭ್ಯಾಂ ಆದದೇನಾರ್ಯಸೀದಮಹँ ರಕ್ಷಸಾಂಗ್ರೀವಾ ಅಪಿಕೃನ್ತಾಮಿ ಬೃಹನ್ನಸಿ ಬೃಹದ್ರವಾ ಬೃಹತೀಮೀನ್ಧ್ರಯ ವಾಚಂ ವದ ॥ 9॥
ವಿಷ್ಣೋಃ ಕರ್ಮ್ಯಾಣಿ ಪಶ್ಯತ ಯತೋ ವ್ರತಾನಿ ಪಶ್ಯಸೇ ಇನ್ದ್ರಸ್ಯ ಯುಜ್ಯಸ್ಸಖಾ ॥ 10॥
ತದ್ವಿಷ್ಣೋಃ ಪರಮಂ ಪದँ ಸದಾ ಪಶ್ಯನ್ತಿ ಸೂರಯಃ ದಿವೀವನ್ವಕ್ಷುರಾತತಮ್ ॥ 11॥
ಇತಿ ಶ್ರೀವಿಷ್ಣುಸೂಕ್ತಂ 2 ಸಮಾಪ್ತಮ್ ॥
॥ श्रीविष्णुसूक्तम् २ ॥
ॐ युञ्जते मन उत युञ्जते धियो विप्राछिप्रस्य बृहतोविपश्चितो-विहोत्रादधेवयुनाविदेक इन्महीदेवस्य सवितुः परिष्टुतिः स्वाहा ॥ १॥
इदं विष्णुर्विचक्रमे त्रेधा निदधे पदं समूढमस्य पाँंसुरे स्वाहा ॥ २॥
इरावती धेनुमती हि भूतँं सूयबसिनीम सरसस्तोत्रसारसङ्ग्रहः नवेदशस्या । व्यस्कब्म्नारोदसी विष्णवे ते दाधर्थपृथिवीमभितो मयूखैः स्वाहा ॥ ३॥
वेदश्रुतौ देवेष्वाघोषतम्प्राचीप्रेतमध्वरं कल्पयन्ती
ऊर्ध्वं यज्ञन्नयतम्माजिह्वरतमस्वङ्गोष्टमावदतन्देवी
दुर्ये त्रायुर्म्मा निर्वादिष्टम्प्रजाम्मा निर्वादिष्टमत्ररमेथाम्वर्ष्मन्पृथिव्याः ॥ ४॥
विष्णोर्न्नुकं वीर्य्याणि प्रवोचं यः पार्थिवानि विममे रजाँसि यो अरकभायदुत्तरँ सधस्थं इविचक्रमाणस्स्रेधोरुगायो विष्णवे त्वा ॥ ५॥
दिवोवा विष्णऽ उत वापृथिव्यामहोवा विष्ण उरोरन्तरिक्षात उभाहिहस्तावसुना पृणस्वा प्रयच्छदक्षिणादोतसव्या विष्णवेत्वा ॥ ६॥
प्रतद्विष्णुः स्तवते वीर्य्येण मृगोनभीमः कुचरोगिरिष्टाः
यस्योरुषु त्रिषु विक्रम्णेष्वधिक्षियन्ति भुवनानि विश्वा ॥ ७॥
विष्णोरराटमसि विष्णोः श्नप्त्रेस्थो विष्णोः स्यूरसि विष्णोऽर्धुवोसि वैष्णवमसि विष्णवे त्वा ॥ ८॥
देवस्य त्वा सवितुः प्रसवेश्विनोर्बाहुभ्यां पूष्णो हस्ताभ्यां
आददेनार्यसीदमहँ रक्षसाङ्ग्रीवा अपिकृन्तामि बृहन्नसि
बृहद्रवा बृहतीमीन्ध्रय वाचं वद ॥ ९॥
विष्णोः कर्म्याणि पश्यत यतो व्रतानि पश्यसे इन्द्रस्य युज्यस्सखा ॥ १०॥
तद्विष्णोः परमं पदँ सदा पश्यन्ति सूरयः दिवीवन्वक्षुराततम् ॥ ११॥
इति श्रीविष्णुसूक्तं २ समाप्तम् ॥
No comments:
Post a Comment