ಶ್ರೀ ಗುರುಭ್ಯೋ ನಮಃ ಹರಿಃ ಓಂ
ಘೋರೇ ಸಂಸಾರವಹ್ನೌ ಪ್ರಲಯಮುಪಗತೇ ಯಾ ಹಿ ಕೃತ್ವಾ ಶ್ಮಶಾನೇ ನೃತ್ಯತ್ಯನ್ಯೂನಶಕ್ತಿರ್ಜಗದಿದ ಮಖಿಲಂ ಮುಂಡಮಾಲಾಭಿರಾಮಾ । ಭಿದ್ಯದ್ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡಭಾಂಡಂ ಪಟುತರನಿನದೈರಟ್ಟಹಾಸೈರುದಾರೈಃ ಸಾಸ್ಮಾಕಂ ವೈರಿವರ್ಗಂ ಶಮಯತು ತರಸಾ ಭದ್ರದಾ ಭದ್ರಕಾಲೀ ॥ 1॥
ಮಗ್ನೇ ಲೋಕೇಽಮ್ಬುರಾಶೌ ನಲಿನಭವನುತಾ ವಿಷ್ಣುನಾ ಕಾರಯಿತ್ವಾ ಚಕ್ರೋತ್ಕೃತ್ತೋರುಕಂಠಂ ಮಧುಮಪಿ ಭಯದಂ ಕೈಟಭಂ ಚಾತಿಭೀಮಮ್ । ಪದ್ಮೋತ್ಪತ್ತೇಃ ಪ್ರಭೂತಂ ಭಯಮುತ ರಿಪುತೋಯಾಹರತ್ಸಾನುಕಮ್ಪಾ
ಸಾಸ್ಮಾಕಂ ವೈರಿವರ್ಗಂ ಶಮಯತು ತರಸಾ ಭದ್ರದಾ ಭದ್ರಕಾಲೀ ॥ 2॥
ವಿಶ್ವತ್ರಾಣಂ ವಿಧಾತುಂ ಮಹಿಷಮಥ ರಾಣೇ ಯಾಽಸುರಂ ಭೀಮರೂಪಂ ಶೂಲೇನಾಹತ್ಯ ವಕ್ಷಸ್ಯಮರಪತಿನುತಾ ಪಾತಯನ್ತೀ ಚ ಭೂಮೌ ತಸ್ಯಾಸೃಗ್ವಾಹಿನೀಭಿರ್ಜಲ ನಿಧಿಮಖಿಲಂ ಶೋಣಿತಾಭಂ ಚ ಚಕ್ರೇ ಸಾಸ್ಮಾಕಂ ವೈರಿವರ್ಗಂ ಶಮಯತು ತರಸಾ ಭದ್ರದಾ ಭದ್ರಕಾಲೀ ॥ 3॥
ಯಾ ದೇವೀ ಚಂಡಮುಂಡೌ ತ್ರಿಭುವನನಲಿನೀವಾರಣೌ ದೇವಶತ್ರೂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಯುದ್ಧೋತ್ಸವೇ ತೌ ದ್ರುತತರ ಮಭಿಯಾ ತಾಸಿನಾ ಕೃತ್ತಕಂಠೌ । ಕೃತ್ವಾ ತದ್ರಕ್ತಪಾನೋದ್ಭವ ಮದಮುದಿತಾ ಸಾಟ್ಟಹಾಸಾತಿಭೀಮಾ ಸಾಸ್ಮಾಕಂ ವೈರಿವರ್ಗಂ ಶಮಯತು ತರಸಾ ಭದ್ರದಾ ಭದ್ರಕಾಲೀ ॥ 4॥
ಸದ್ಯಸ್ತಂ ರಕ್ತಬೀಜಂ ಸಮರಭುವಿ ನತಾ ಘೋರರೂಪಾ ನ ಸಂಖ್ಯಾನ್ ರಾಕ್ತೋದ್ಭೂತೈರಸಂಖ್ಯೈರ್ಗಜ ತುರಗರಥೈ ಸ್ಸಾರ್ಥಮನ್ಯಾಂಶ್ಚ ದೈತ್ಯಾನ್ । ವಕ್ತ್ರೇ ನಿಕ್ಷಿಪ್ಯ ದಷ್ಟ್ವಾ ಗುರುತರದಶನೈರಾಪಪೌ ಶೋಣಿತೌಘಂ ಸಾಸ್ಮಾಕಂ ವೈರಿವರ್ಗಂ ಶಮಯತು ತರಸಾ ಭದ್ರದಾ ಭದ್ರಕಾಲೀ ॥ 5॥
ಸ್ಥಾನಾದ್ಭ್ರಷ್ಟೈಶ್ಚ ದೇವೈಸ್ತುಹಿನಗಿರಿತಟೇ ಸಂಗತೈಸ್ಸಂಸ್ತುತಾ ಯಾ ಸಂಖ್ಯಾಹೀನೈಸ್ಸಮೇತಂ ತ್ರಿದಶರಿಪು ಗಣೈಸ್ಸ್ಯನ್ದನೇ ಭಾಶ್ವಯುಕ್ತೈಃ । ಯುದ್ಧೇ ಶುಮ್ಭಂ ನಿಶುಮ್ಭಂ ತ್ರಿಭುವನ ವಿಪದಂ ನಾಶಯನ್ತೀ ಚ ಜಘ್ನೇ ಸಾಸ್ಮಾಕಂ ವೈರಿವರ್ಗಂ ಶಮಯತು ತರಸಾ ಭದ್ರದಾ ಭದ್ರಕಾಲೀ ॥ 6॥
ಶಮ್ಭೋರ್ನೇತ್ರಾನಲೇ ಯಾ ಜನನಮಪಿ ಜಗತ್ತ್ರಾಣ ಹೇತೋರಯಾಸೀತ್ಭೂಯಸ್ತೀಕ್ಷ್ಣಾತಿಧಾರಾವಿದಲಿತದನುಜಾ ದಾರುಕಂ ಚಾಪಿ ಹತ್ವಾ । ತಸ್ಯಾಸೃಕ್ಪಾನತುಷ್ಟಾ ಮುಹುರಪಿ ಕೃತವತ್ಯಟ್ಟಹಾಸಂ ಕಠೋರಂ ಸಾಸ್ಮಾಕಂ ವೈರಿವರ್ಗಂ ಶಮಯತು ತರಸಾ ಭದ್ರದಾ ಭದ್ರಕಾಲೀ ॥ 7॥
ಯಾ ದೇವೀ ಕಾಲರಾತ್ರೀ ತುಹಿನಗಿರಸುತಾ ಲೋಕಮಾತಾ ಧರಿತ್ರೀ ವಣೀ ನಿದ್ರಾ ಚ ಮಾಯಾಮನಸಿಜದಯಿತಾ ಘೋರರೂಪಾತಿಸೌಮ್ಯಾ । ಚಾಮುಂಡಾ ಖಡ್ಗಹಸ್ತಾ ರಿಪುಹನನಪರಾ ಶೋಣಿತಾಸ್ವಾದಕಾಮಾ ಸಾ ಹನ್ಯಾ ದ್ವಿಶ್ವವನ್ದ್ಯಾ ಮಮ ರಿಪುನಿವಹಾ ಭದ್ರದಾ ಭದ್ರಕಾಲೀ ॥ 8॥
ಭದ್ರಕಾಲ್ಯಷ್ಟಕಂ ಜಪ್ಯಂ ಶತ್ರುಸಂಕ್ಷಯಕಾಂಕ್ಷಿಣಾ ।
ಸ್ವರ್ಗಾಪವರ್ಗದಂ ಪುಣ್ಯಂ ದುಷ್ಟಗ್ರಹನಿವಾರಣಮ್ ॥ 9॥
| ಇತಿ ಶ್ರೀ ಭದ್ರಕಾಲ್ಯಷ್ಟಕಂ ಸಮ್ಪೂರ್ಣಮ್ ।
श्री भद्रकाल्यष्टकम्
घोरे संसारवह्नौ प्रलयमुपगते या हि कृत्वा श्मशाने
नृत्यत्यन्यूनशक्तिर्जगदिदमखिलं मुण्डमालाभिरामा ।
भिद्यद्ब्रह्माण्डभाण्डं पटुतरनिनदैरट्टहासैरुदारैः
सास्माकं वैरिवर्गं शमयतु तरसा भद्रदा भद्रकाली ॥ १॥
मग्ने लोकेऽम्बुराशौ नलिनभवनुता विष्णुना कारयित्वा
चक्रोत्कृत्तोरुकण्ठं मधुमपि भयदं कैटभं चातिभीमम् ।
पद्मोत्पत्तेः प्रभूतं भयमुत रिपुतोयाहरत्सानुकम्पा
सास्माकं वैरिवर्गं शमयतु तरसा भद्रदा भद्रकाली ॥ २॥
विश्वत्राणं विधातुं महिषमथ राणे याऽसुरं भीमरूपं
शूलेनाहत्य वक्षस्यमरपतिनुता पातयन्ती च भूमौ ।
तस्यासृग्वाहिनीभिर्जलनिधिमखिलं शोणिताभं च चक्रे
सास्माकं वैरिवर्गं शमयतु तरसा भद्रदा भद्रकाली ॥ ३॥
या देवी चण्डमुण्डौ त्रिभुवननलिनीवारणौ देवशत्रू
दृष्ट्वा युद्धोत्सवे तौ द्रुततरमभियातासिना कृत्तकण्ठौ ।
कृत्वा तद्रक्तपानोद्भवमदमुदिता साट्टहासातिभीमा
सास्माकं वैरिवर्गं शमयतु तरसा भद्रदा भद्रकाली ॥ ४॥
सद्यस्तं रक्तबीजं समरभुवि नता घोररूपानसङ्ख्यान्
राक्तोद्भूतैरसङ्ख्यैर्गजतुरगरथैस्सार्थमन्यांश्च दैत्यान् ।
वक्त्रे निक्षिप्य दष्ट्वा गुरुतरदशनैरापपौ शोणितौघं
सास्माकं वैरिवर्गं शमयतु तरसा भद्रदा भद्रकाली ॥ ५॥
स्थानाद्भ्रष्टैश्च देवैस्तुहिनगिरितटे सङ्गतैस्संस्तुता या सङ्ख्याहीनैस्समेतं त्रिदशरिपुगणैस्स्यन्दनेभाश्वयुक्तैः |
युद्धे शुम्भं निशुम्भं त्रिभुवनविपदं नाशयन्ती च जघ्ने
सास्माकं वैरिवर्गं शमयतु तरसा भद्रदा भद्रकाली ॥ ६॥
शम्भोर्नेत्रानले या जननमपि जगत्त्राणहेतोरयासीत्
भूयस्तीक्ष्णातिधाराविदलितदनुजा दारुकं चापि हत्वा ।
तस्यासृक्पानतुष्टा मुहुरपि कृतवत्यट्टहासं कठोरं
सास्माकं वैरिवर्गं शमयतु तरसा भद्रदा भद्रकाली ॥ ७॥
या देवी कालरात्री तुहिनगिरसुता लोकमाता धरित्री
वणी निद्रा च मायामनसिजदयिता घोररूपातिसौम्या ।
चामुण्डा खड्गहस्ता रिपुहननपरा शोणितास्वादकामा
सा हन्याद्विश्ववन्द्या मम रिपुनिवहा भद्रदा भद्रकाली ॥ ८॥
भद्रकाल्यष्टकं जप्यं शत्रुसंक्षयकाङ्क्षिणा ।
स्वर्गापवर्गदं पुण्यं दुष्टग्रहनिवारणम् ॥ ९॥
इति श्रीभद्रकाल्यष्टकं सम्पूर्णम् ।
No comments:
Post a Comment